* ΠΟΡΟΣ *

Η μαγεία του Πόρου ξεκινάει από την προκυμαία όπου κατέφθασε ο καλός μας άνθρωπος Βέγγος, ως ποιητής αυτήν την φορά, για να σαρώσει καρδιές. Ήσυχο ήσυχο το ποταμάκι, αλλά το μελαγχολικό αγόρι ήταν γραφτό να φέρει τα πάνω κάτω στο νησί. Το ονειροπόλο βλέμμα του, πήγε γάντι με το ασπρόμαυρο, όλο φως σκηνικό, και έβαλε μια στάμπα ρετρό στο καλοκαίρι μας.

Τώρα, καθώς το φέρυ δένει στο λιμάνι, απλώνουμε το χέρι για να αγγίξουμε τα χρωματιστά σπιτάκια λέγκο, με σκοπό να τα βάλουμε δίπλα δίπλα και να παίζουμε στο διηνεκές. Από πάνω κεραμίδι, από κάτω μπαλκονάκια και στην είσοδο περίτεχνα πορτόνια. Στην προκυμαία, πάνε κι έρχονται οι λάντζες, ενώ την ίδια ώρα στην πλατεία του Συντριβανιού παίρνουν μπροστά οι ανεμιστήρες. Στα καφέ αχνίζει το νησί από τη ζέστη αλλά η χαρά συνεχίζεται. 

Βουίζει ο Πόρος μέχρι το Κανάλι κι εμείς παίρνουμε τον ανήφορο για την Ζωοδόχο Πηγή. Στον περίβολο του μοναστηριού στέκει το κυπαρισσάκι το ψηλό. Στο βάθος, η θάλασσα παίζει τον ρόλο της στο κάδρο καταλήγοντας σε μια μικρή παραλία που ζώνεται από πευκόφυτο δάσος. Κάτω από την πέτρινη καμάρα, μας περιμένει κέρασμα λουκουμάκι και στο καφενείο απέξω, σερβίρεται σπιτική βυσσινάδα με συνοδευτικό έναν κατάλογο γλυκά του κουταλιού.

Στην επιστροφή, έχει μεσημεριάσει, το νησί κατεβάζει τον ήχο στο μισό και τα παντζούρια κουφώνουν για την σιέστα. Στον δρόμο για το Νεώριο κάνουμε μία στάση για τη βίλλα Γαλήνη.

Το κόκκινο σπίτι με την απλόχερη βεράντα ξεφυτρώνει μέσα από τα πεύκα κι αν τα παραθυρόφυλλα είναι κλειστά, είναι γιατί ο Σεφέρης ετοιμάζει την Κίχλη και ο Χένρυ Μίλλερ συνηθίζει να παίρνει έναν υπνάκο τα μεσημέρια. Η Αλίκη στο Ναυτικό πουδράρεται για το χορό της σχολής δοκίμων και ο Καραγάτσης κάνει την γνωριμία της Γκάρμπο. Πολλοί μουσαφιραίοι χάρηκαν στη βίλλα λιακάδες και αστροφεγγιές και βολτάρισαν στα περιβόλια. Όμως τώρα το σπίτι είναι τυλιγμένο με  συρματόπλεγμα και μόνο μέσα από τα ανοίγματα μπορούμε να το θαυμάσουμε, ενώ θα θέλαμε όσο τίποτα να μπούμε στα ενδότερα.

Λίγο πιο κάτω, ο Ναύσταθμος παίρνει μια ωραία απόχρωση του πεπονιού. Είναι που σε λίγο θα απογεματιάσει στο Κανάλι και η δύση θα βάψει τα ακροκέραμα πορτοκαλί και την θάλασσα μαβιά. Στο μεταξύ η γκαλερί Σιτρόν ανοίγει τις πόρτες της στο κοινό ενώ στο μουσείο κοχυλιών η κυρία Χέλγκα μας πιάνει την κουβέντα.

Τα καλαμπόκια ψήνονται, ο γαύρος γίνεται μαρινάτος με ροζ πιπέρι και η θάλασσα βάφει σμαράγδια. Σίγουρα αυτήν την ώρα στο Λιμανάκι της αγάπης, ο Κλέων με την αγαπημένη του Μπιμπί, θα μετράνε ξαπλώστρες. Μια ζωή την έχουμε, πώς να την γλεντήσουμε όμως στριμωγμένοι ανάμεσα σε καντίνες και ομπρέλες θαλάσσης. Ο έρωτας θέλει άπλα για να βγάλει το άχτι του...

Συνεχίζεται..

Χαρά Γιαννοπούλου