* ΥΔΡΑ 2 *

Όταν βρίσκεστε στην Ύδρα πάντα είναι μια ευκαιρία να επιδιώξετε μία συνάντηση με τον εαυτό σας, κάνοντας την διαδρομή από το λιμάνι ως τα Καμίνια, που ορίζονται από το κόκκινο σπίτι, την παλιά κατοικία του Μιαούλη, πάνω στην ακτή. Σημειώνω ότι η ίδια διαδρομή δουλεύει και για την περίπτωση που μπάστα πια με τον εαυτό σας, ώρα να φαρδύνουν οι ορίζοντες, στο νησί το σύμπαν συνωμοτεί και την συνέχεια την ξέρετε.

Προσπερνώντας λοιπόν τα καφέ της προκυμαίας με τις ριγέ τέντες και την θέα στο έμπα έβγα των ιπτάμενων, πιάνετε την μικρή ανηφόρα με τα κανόνια στα δεξιά σας να καλοβλέπουν την ραθυμία της Υδρονέτας και συνεχίζετε μακριά από το σούσουρο των ταξιδιωτών του διημέρου που έχουν πάρει στο κατόπι τα σελέμπριτις.

Τι ωραία που μπερδεύεται ο ήχος της θάλασσας με την επιμονή του τζίτζικα και πόσο κομψά κατεβαίνουν τα πεύκα μέχρι την παραλία αφήνοντας το άρωμά τους στο βραδάκι. Αν τύχει και φεγγάρι, η ρομαντική σας φύση θα χτυπήσει κόκκινο στη θέα του νερού που τρέμει σε ασημένιους τόνους και ακολουθεί τα βήματά σας μέχρι το χωριό.

Η καλύτερη ιδέα, να διαλέξετε ένα παγκάκι και να μαρμαρώσετε μέσα σε αυτό το φως μέχρι να έρθει να σας σώσει ο αγαπημένος σας δράκος σε πράσινο κυπαρισσί διότι από βελούδα και φτερά έχετε χορτάσει. Αν πάλι καθόλου δεν σκοτίζεστε για παραμύθια, το τοπίο τα μαγικά του θα τα κάνει, ακολουθήστε τη μυρωδιά της μέντας και θα σας βγάλει στο Καμίνι.

Μερικά σκαλάκια για την παραλία, γέλια μπερδεμένα με τον ήχο από ποτήρια και μαχαιροπήρουνα και μπροστά σας το σπίτι του ναυάρχου να ταιριάζει την ώρα του με τις βάρκες που αράζουν στα ρηχά. Ολοφάνερο ότι ο μέγας καραβοκύρης ήξερε το μυστικό, έφτιαξε το κονάκι του πάνω στο κύμα και έστριβε το μουστάκι του υπό τον παφλασμό του νερού, όταν δεν έβγαζε στο πέλαγο τα εμπορικά του. 

Τώρα ο ναύαρχος έχει τα Μιαούλεια, Ιούνιο μήνα γλεντάει το νησί, κι εσείς το πάνω χέρι διότι ο χρόνος είναι ενεστώτας και η θάλασσα παρούσα και τα μπουρλότα έχουν φύγει από τη μόδα.

Χαρά Γιαννοπούλου

* ΥΔΡΑ *

                                                                                   

Δύο πράγματα ευδοκιμούν στην Ύδρα, οι γάτες και το ρομάντσο και ο λόγος είναι απλός. Δεν επιτρέπονται τα τροχοφόρα, οπότε μάταια ο Έλλην οδηγός θα ψάξει αφορμή για να πατήσει το ζωντανό. Όσο για τον έρωτα, είναι γνωστό ότι μέσα στο αυτοκίνητο ανταλλάσσονται οι μεγαλύτερες αβρότητες, ιδιωτικός χώρος αφού. Με το πόδι λοιπόν στα σοκάκια, δηλαδή με το σανδάλι γιατί το μάρμαρο έχει λουστραριστεί μετά την άλωση του νησιού από τους λάτρεις. Τώρα, αν δεν έχετε επιληφθεί, μην στενοχωρηθείτε, από μαγαζάκια άλλο τίποτα, αρκεί να έχετε τον μισθό του μήνα σε επιφυλακή. 

Όμως η Ύδρα έχει την γοητεία της, ξεμπαρκάρετε από το ταχύπλοο και γίνεστε ασπρόμαυροι σαν τον Αυλωνίτη που φλερτάρει τις τουρίστριες. Η Βασιλειάδου τραγουδάει Μπριζίτε Μπαρντό και η Λαμπέτη ανοίγει τα παραθυρόφυλλα. Φυσάει αέρας ρετρό, αν βέβαια δεν πιάσετε την γκρίνια για τις καβαλίνες, σήμα κατατεθέν της προκυμαίας διότι εκεί σταθμεύουν τα γαϊδουράκια, το μεταφορικό μέσο του νησιού. Αυτά τα σημαιοστολισμένα ζωντανά είναι ταγμένα στην υπηρεσία του εκδρομέα με τις σαρανταπέντε βαλίτσες, στο μεροκάματο του τρόμου δηλαδή. Όλη μέρα λοιπόν, στο νησί τάκα τάκα τα πεταλάκια, ήχος που θα σας συναρπάσει αν είστε ανοιχτοί στο πρωινό ξύπνημα και έχετε την ώρα του μπρέκφαστ περί πολλού.

Ευτυχώς που τουλάχιστον τα πολεμοχαρή κανόνια της Ύδρας έχουν συνταξιοδοτηθεί από την εποχή των μπουρλοτιέρηδων διότι όπως και να το κάνουμε, άλλο το πέταλο και άλλο ο κανονιοβολισμός. Τώρα πια έχουν συνθηκολογήσει και αράζουν στο λιμάνι, οπότε κανένας λόγος ανησυχίας δεν συντρέχει κατά την αποβίβασή σας στο νησί. Αυτά είναι παλιομοδίτικες μέθοδοι για να σας τρομάξει κανείς, η τιμή ενός εσπρέσο κάνει την δουλειά με λιγότερο θόρυβο.

Και βέβαια μην παραλείψετε την βόλτα σας στα αρχοντικά. Στον τομέα αυτό έχει μεγαλουργήσει ο Κουντουριώτης. Ο ναύαρχος έχτισε ανώγια, κατώγια και κελάρια, η καπετάνισσα έπλεξε τις δαντέλες και ήρθαν και από τις Ευρώπες οι βενετσιάνικοι καθρέφτες και τα μεταξωτά. Αξεπέραστη η θέα από ψηλά και στρατηγικό σημείο για ψιλοκουβέντα. Στην κουζίνα τσιγαρίζεται το κρεμμυδάκι, στην βεράντα σερβίρεται ο καφές, και στην θάλασσα λιάζεται η φρεγάτα. Άφεριμ.

Συνεχίζεται..

Χαρά Γιαννοπούλου