Στο μεταξύ το Ναύπλιο λυμαίνονται οι
παγωτατζήδες και καθόλου μεμπτό δεν είναι αυτό. Ώσπου να βγείτε στην πλατεία
Συντάγματος έχετε χορτάσει σορμπέ και μαστίχες. Και μετά ανακαλύπτετε, ξυστά
από την εκκλησία της Παναγίας, την Αντίκα Τζελατερία ντι Ρόμα με τις συνταγές
του Ιταλού. Παραγγέλνετε το χωνάκι σας από τον ειδήμονα και δίνετε συνέχεια στη
βόλτα. Σοκάκια πολύχρωμα, κίτρινο του πεπονιού και φούξια της βουκαμβίλιας και
παραθυρόφυλλα γαλάζια, η χαρά του ίνσταγκραμ δηλαδή.
Μικρά καφέ παντού, όλο καινούριες
ιδέες ξεφυτρώνουν από τη μια σεζόν στην άλλη αλλά και μουσείο κομπολογιού.
Κομπολόι και καφές είναι κατάσταση στο Ανάπλι, διαλέξτε, κεχριμπάρι ή κόκκαλο
καμήλας, για να μετράτε τους καημούς και τους αναστεναγμούς. Όχι όμως σε αυτήν
την πόλη, διότι από τότε που έπαψε να είναι πρωτεύουσα του κράτους, ελάφρωσε το
μέρος από κυβερνήσεις και βιλαέτια και έγινε προορισμός.
Μέλι το Ναύπλιο, γι αυτό και πολλοί
το αγάπησαν, από τον Βιλεαρδουίνο και τον Χασάν πασά μέχρι τον Μοροζίνι που
έστησε τα κανόνια του για προειδοποιητικές βολές. Έβαλε την σφραγίδα του ο
κόντε Καποδίστριας, αποβιβάστηκε και ο Όθων πριν πιάσει Αθήνα και η τουριστική
περίοδος μπήκε σε τροχιά.
Βέβαια το καπέλο του μάγου δεν σταματάει
να βγάζει λαγούς καθώς το σκάτε από την πλατεία Συντάγματος. Καλοκαίρι που η
πόλη γίνεται λιωμένο παγωτό, βγαίνετε στην προκυμαία για θαλασσινό αέρα. Εδώ η
δροσιά είναι ανακουφιστική γιατί όσο να ΄ναι καλή η γραφικότης στα στενοσόκακα
αλλά κάτι το μικροκλίμα, κάτι οι εξαερισμοί, σπάει το θερμόμετρο.
Παρεμπιπτόντως πιάνει το μάτι σας και το Μπούρτζι με τις πολεμίστρες του στη
σύνταξη, που περιμένουν την φαντασμαγορία του ηλιοβασιλέματος.
Όπως και να το δείτε, το Ναύπλιο θα σας βάλει να πουλήσετε το ρολόι και να πάρετε κομπολόι, μια και έχει αποδειχτεί κλασική μέθοδος για να ασκηθείτε στο ντόλτσε φαρ νιέντε.
Χαρά Γιαννοπούλου
